Carpe diem

Ik heb me gisteren gerealiseerd, dat ik alles wil in het leven. Dat compromissen niet nodig zijn. Ik droom elke dag. Ver, over andere horizonten, over gerealiseerde kansen, over opportuniteiten. Ik plak carpe diem op mijn brievenbus. Op mijn voorhoofd zelfs.

Mijn vader zal blij zijn, want dat is zijn lijfspreuk. De tijd vliegt voorbij als een tgv. Ik knipper met mijn ogen en het is maart. Ik kijk in mijn hoofd terug en bekijk de onvergetelijke momenten in slow-motion.

Ik vloek soms op mijn agenda. Te vol, te weinig nul-tijd. Maar waar schrijf ik herinneringen? - Niet in de zetel. Hoewel liggend onder een deken met een geweldig boek, absoluut zondig is. - Zes glazen die tegen elkaar klinken. Een omhelzing die een seconde langer duurt. Zijn wie je bent, zonder enige schroom.

Dat zijn gerealiseerde dromen. En die kan je niet genoeg hebben. Die moet je stapelen, tot ze omver vallen.

Dus ik droom. Elke dag.