top of page
  • Facebook
  • Instagram

Een lamp en een goed huwelijk

Erik en ik zijn voor elkaar gemaakt. Echt. Ik denk niet dat mensen elkaar beter en meer door en door kunnen kennen. Ik heb een tijd geleden een lamp gekocht.


Wees gerust, ik heb op voorhand een foto aan Erik getoond. Het is een mega design lamp. Een droom ‘come true’ in tweedehands. Stel je niks voor.


Het is één strakke lange lijn. Ideaal dus in ons allegaar van interieur. De lamp arriveert met een speciale koerier. Inclusief een plastiek zak gevuld met elektrische onderdelen. We zijn het eens over de vorm. Die is perfect.


Erik verliest een haarpijl of zeven, wanneer hij de bijhorende attributen bemerkt. Ik heb alle vertrouwen in hem. Ik ken mijn man.


De lamp blijft liggen, wordt niet opgehangen. We hebben een heikel punt. Het blok waaronder de transfo en gekleurde draden voor deze lamp verstopt worden, hangt niet in het midden. Maar aan de zijkant van de messing lijn.


De lamp hangt dus niet persé in het midden van een tafel… Dit werkt perfect in mijn hoofd. En ik zie als contrast voor de strakheid aan de andere kant van de tafel klassieke goudkleurige kaarshouders.


Erik’s symmetrie werkt anders. De lamp blijft weken liggen en wordt niet opgehangen. We hebben geen woorden of discussie. Eigenlijk is de lamp een stilzwijgende aanwezigheid op onze rode Chinese kast.


Tot ik een week geleden zeg, dat ik het wel heel leuk zou vinden, wanneer de lamp voor kerst boven de tafel zou hangen. Hij gaat aan de slag.


Ik help mee. Laat mijn boek over narren en marketing liggen. En help een waterpas beeld te zoeken onder een schuine balk. Ik zie dat mijn asymmetrische concept in zijn onderneming reeds volledig van de baan is.


Ik mopper ook niet meer. Ik ben al stikblij dat mijn lamp gehangen zal worden. Als compromis loopt de elektriciteitskabel niet vanuit het midden van de lamp naar boven. Maar langs de zijkant.


Het blok hangt wel in het midden. En niet aan de zijkant, zoals ik het wilde zien. Maar ik weet ondertussen, dat mijn scheve visie niet in iedereens hoofd werkt. En dat een compromis ook perfect kan zijn.


Nu ziet iedereen aan tafel de inhoud van zijn bord. Zoals Erik het graag heeft. En kan ik weer een lading vrienden vragen. Een perfect huwelijk.


ps We hebben de touwtjes wel veertig keer hoger en lager gehangen, tot we een waterpas gevonden hebben, die voor ons beiden recht hangt.



ree

Opmerkingen


bottom of page